Narodowy instytut dziedzictwa

Antoni Oleksicki był absolwentem historii (Uniwersytet Warszawski, studia magisterskie) i urbanistyki (Politechnika Warszawska, studia podyplomowe). Za pracę magisterską pt. „Rozwój przestrzenny Miasta Białegostoku do r. 1863”otrzymał prestiżową nagrodę im. Herbsta i drugą nagrodę w konkursie Ministra Kultury i Sztuki na najlepszą pracę nt. ochrony zabytków. W latach 1988-2001 r. piastował urząd - najpierw Białostockiego, a po reformie administracyjnej Podlaskiego - Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. Jest autorem 4-tomowego „Studium historyczno-urbanistycznego Białegostoku”, które na wiele dekad wytyczyło konserwatorskie zalecenia rozwoju miasta. Jest również autorem licznych artykułów o tematyce konserwatorskiej i historycznej, publikowanych przede wszystkim w „Biuletynie Konserwatorskim Województwa Podlaskiego”, który powstał z jego inicjatywy: 1995 „Remont w dawnym pałacu Hasbachów”; 1996 „Białystok i okolice - nowo pozyskane źródła kartograficzne z archiwów rosyjskich”; 1997 „Rynek w Białymstoku - przeszłość i czasy obecne”; 1998 „Ogród Branickich w Białymstoku. Praktyka konserwatorska lat powojennych”; 1998 „Białostockie tradycje browarnictwa”; 1999 „Obraz Białegostoku w końcu XIX w.”; 2000 „Z dziejów elektrowni białostockiej”; 2001 „Waniewo z przeszłości dawnego miasta”; 2003 „Pierwszy powojenny plan Białegostoku autorstwa Ignacego Felicjana Tłoczka, a późniejszy rozwój miasta”. Publikował  także w „Ochronie Zabytków” i „Spotkaniach z Zabytkami”.
W latach 2002-2003 był pracownikiem Regionalnego Ośrodka Badań i Dokumentacji Zabytków w Białymstoku (obecnie Pracownia Terenowa NID w Białymstoku).
Ostatnie lata życia zawodowego spędził w Warszawie, pracując w Biurze Miejskiego Konserwatora Zabytków oraz jako zastępca Mazowieckiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków.

Antoni Oleksicki zmarł w wieku 70 lat.